omringd door bergen

Hyuncayo; dag 2; vanuit mijn bedje met zicht op de bergen (wij worden volledig omringd door bergen, prachtig)

Het begint hier al donder en koud te worden hoewel het maar kwart na zes is. Bij jullie is het al
kwart na een dus vermoedelijk allemaal onder de wol voor de kick of van de week. Maar jullie
hebben blijkbaar kunnen genieten vd nazomer die hopelijk lang gaat duren.

K weet eigenlijk niet goed waar eerst te beginnen, zoveel eerste indrukken; culturele curiositeiten; mini avontuurtjes.

Na het vliegtuig dacht ik dat ik het ergste achter de rug had tot ik minden in het lima verkeer zat. Leuze; optimaal toeter gebruiken -liefste zonder reden-; rijstroken negeren en liefst zo dicht mgl tegen elkaar rijden slalom gewijs. Wonder dat er niet elke 5 seconde een ongeluk gebeurt. Na een nachtje Lima de bus naar Hyuncayo gemist, echt niet mijn schuld deze keer; mss heb ik wel een slechte invloed op de mensen. -hoewel hun manana attitude zit er mss ook wel voor iets tussen-

Busrit was intens; k zat vanvoor, groot raam overal prachtige natuur en ook ravijnen maar naar hun normen reden ze voorbeeldig. Tot 5000 meter hoog dus behoorlijk stevig -al bij al goed overleefd, slechts lichamelijke crash van goed half uur-

Aankomst verwelkomd door Patty en Jose die de organisatie leiden; hun kinderen Juan Jose -de helf van de mannelijke populatie noemt-heet (schrappen wat niet past) zo en een kwart van de vrouwen Patty, originaliteit troef en dochter Calilea en Mercedes -all around opas- en 3 engelse chaps who where dying to meet me blijkbaar. De pc van de organisatie had namelijk een break-down gehad en al mijn info was gewist, ze hadden dus al serieus zitten speculeren naar mijn natioliteit, leeftijd,...
Grappig; echt wel toffe gasten

Gisteren dan met hen en P&J op stap naar prachtige uitzichten, ruines -van hun vrouders,naam vergeten- en een meer waar we zijn gaan bootje varen en waar we heerlijke vis konden eten.
S avonds afscheid etentje want Nick vertrekt morgen terug naar Londen. Avond afgesloten met Pisco Sour en live peruviaans cover bandje.

Huncayo blijkt echt wel een grote stad te zijn dus verloren lopen zit er dik in hoewel iedereen mij hier in geuren en kleuren probeert weg te maken (en wss echt niet kunnen inbeelden hoe slecht ik er wel in ben). Kaarten hebben ze hier niet echt, geen toeristische stad , wij worden hier dan ook gringo s genoemd -hoewel het niet slecht bedoeld is- mensen zijn echt vriendelijk. Het huis hier ligt 20 minuten lopen van het stadcentrum (voor mij vermoedelijk 40). We liggen in een deel waar de straten uit stenen en zand en heel veel putten bestaan. Maar dat stopt geen auto, ze wanen zich allemaal 4 maal 4 s hoewel het vaak extreem gammele bakken zijn. De meeste verplaatsingen lijken -op mijn 2 daagse ervaringen gebasseerd- hier met taxis en mini busjes te zijn. Het laatste is echt een zot systeem. Ze rijden heel den tijd een traject en een jonge gast hangt uit het busje en probeert mensen erin te lokken. The more the merrier, stappelen langs alle kanten.

Momenteel slaap ik alleen wat wel fijn is om te acclimatiseren, vrijdag komen er twee meisjes bij, wie wat hoe zal dus vrijdag bij een live ontmoeting blijken.
Uiteindelijk ga ik morgen niet in een weeshuis maar in een dagopvang werken voor kinderen van
een steenbakkerij. Ze komen hiernaartoe als ze niet op school zitten -maar enkele uren per dag- of mee moeten helpen. Dit project blijkt volledig op vrijwilligers te draaien en vermits Pierce en Alex dit momenteel doen leek me dit wel fijn -ze blijven nog twee weken-.

Hopelijk heb ik jullie nog niet verloren want ik vermoed dat het een behoorlijk chaotisch verslag is maar ja ik borrel momenteel echt.

Tot slot nog enkele hyuncayose (ofzo) wijsheden

- Hard blaffende honden bijten hard. Hou steeds steen en geladen handtas in aanslag aldus mijn gebeten chaps die gelukkig enkel een deel van hun broek verloren.
(hplk moet ik dit nooit uit eigen ervaring schrijven)

-Warme dousche kunnen u hier doen rillen van plezier bij het krijgen van mini electrische
schoks. Het systeem boezemt mij alleszins geen vertrouwen in maar eigenlijk moet ik er mij
nog geen zorgen over maken. Door algemeen gebrek aan druk op het water is er momenteel geen sprake van douschen.
Er blijkt een gym te zijn die ik deze week is gaan checken zo heb ik twee vliegen in een klap (geen
honden tijdens een mgl jog en schokvrije dousche)

- Er bestaat hier geen winter en zomer maar droog en nat seizoen. Momenteel droog en lekker zonnig overdag, koud s morgens en s avonds

- Elke maaltijd bevat rijst en patatten maar zeg geen patat tegen een patat want er bestaan er 500 ofzo hier.

- Mijn vegetarisme stierf hier een stille dood of mss een lange pauze want ze smijten hier met pollo naar u kop. De eerste dag alleen kreeg ik het in drie varianten en gisteren werd de helft van mijn bord door kip ingepalmd. Pollo passeert wel maar gevulde varkens, cavias ect laat ik toch aan mij passeren.

Uit bovenstaand twee punten heb ik besloten toch voor mezelf te koken want groenten zijn hier eerder een decoratief element.

- We liggen op 2 uur van een gletsjer en 3 uur van de jungle en 7 van de zee.

Foto s komen hplk snel. Momenteel heb ik technische problemen.

A la proxima
Gringo Bie